Why Write a Letter That You'll Never Send

Het jaar 2014 telt nog 24 dagen. Om de pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht.

Nummer 24: The Drones -  Why Write a Letter That You'll Never Send
https://www.youtube.com/watch?v=LnBvpDi8g2k 
 

Opinie

Vanwege dit redelijk politiek getinte nummer heb ik besloten eens een opiniestukje te schrijven. Ik wilde het al wel eens eerder doen, bij een vroeger nummer uit mijn top 100, maar ik bleek het opeens niet meer met mezelf eens te zijn, dus heb ik het hele ding maar een beetje geschrapt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog maar half weet waar ik over wilde schrijven.

Om nog ietsjes eerlijker te zijn, blijkt het voor mij iedere keer weer nagenoeg onmogelijk om over bepaalde onderwerpen een solide mening te vormen. Er zitten namelijk best wel veel kanten aan allerlei dingen. Je zou haast kunnen zeggen dat sommige onderwerp een soort semi-hoekige quasi strandballen zijn, waarvan je mening dan afglijdt, maar als je er stroop op smeert het mogelijk nog even halfbakken blijft plakken. Het ding is dan meestal, dat je wel eerst wat van die stroop moet vergaren en dat is redelijk lastig soms.

Die stroop.

Voor de enkeling die nu al een beetje afgedwaald is, die stroop staat hier waarschijnlijk voor zelfverzekerdheid. Ik zeg hier “waarschijnlijk”, omdat de auteur later vaak de baas niet meer is van zijn eigen schrijfsels. Mijn punt is dus “waarschijnlijk” dat zelfverzekerdheid dikwijls handig kan zijn in het vormen van mogelijke meningen over bepaalde items. Ik zie het zo ongeveer zo voor me: die mogelijk zelfverzekerde mensen hebben dan een mening over iets en die mening uiten ze dan en omdat ze zo zelfverzekerd zijn, staan ze er – denk ik – nog achter ook.

Ik zat er laatst een keer over na te denken. Ik dacht toen volgens mij, dat het mij ook best wel wat leek. Ongenuanceerd of genuanceerd een mening hebben en dan vervolgens gewoon een soort van denken dat je de waarheid in pacht hebt, of tenminste denken dat je ergens een mening over hebt. Dat leek me wel wat ja. Later zat ik er echter nogmaals over na te denken en toen bedacht ik me zo van, ja, misschien denken die mensen ook wel van 'Ja, ik doe ook maar wat, ik weet volgens mij ook niet echt wat ik nou echt vind', maar dan voelen ze zich niet zo stoer of iets dergelijks, tenminste zo interpreteerde ik dat toen geloof ik, en zeggen ze dat ze wel enige dingen vinden over zekere dingen.

Onderwerp.

Ik weet het gewoon allemaal niet zo goed denk ik. Dit hele onderwerp is mogelijk best lastig, vooral vandaag de dag, hoewel het misschien vroeger ook best lastig was, wat ik me eigenlijk best wel kan voorstellen. Meningen.