https://www.youtube.com/watch?v=fmdmnnv2NkY
Panda zat ongeduldig op het bed te
wachten totdat Jochem, zijn beste vriend, weer ging slapen. Het was
nu wel welletjes geweest met alle herrie die nu al uren uit die
ellendige computer kwam zetten. Daarbij was het al na twaalven en
lonkte bedtijd. Dit was de tijd waar Panda alle wakkere uren van elke
dag naar uitkeek. Dan nam zijn Jochem hem sinds jaar en
dag in zijn armen en
knuffelden ze tot de dageraad. Dit was al zo sinds dat Jochem een
klein éénjarig mormeltje was geweest en dit bleef hopelijk zo
totdat hij een klein ineengekrompen honderdjarig mormeltje zou zijn.
Vandaag bleek de notie van bedtijd echter vergeten te zijn. Daarnaast
had zijn beste vriend gezelschap van een onbekende jongen met lang
meisjeshaar. De twee jongens luisterden naar harde metalmuziek,
dronken goedkope biertjes uit blik en vertelden elkaar met grote
enthousiaste gebaren allerlei verhalen. Het zinde Panda niet. Hij had
geen trek de knuffels nog langer te ontberen, dus smeedde hij een
plannetje om zijn vriend weer helemaal voor zichzelf te krijgen.
Sinds
een aantal maanden had Jochem zijn ouderlijk huis verlaten en woonde
hij samen met een andere jongen. Hoewel Panda eerst sceptisch was
aangaande deze vreemde blonde knul, veranderde zijn mening toen hij
zich realiseerde dat de jongen makkelijk beïnvloedbaar was. Op een
avond, ongeveer een maandje geleden toen Jochem een weekendje weg
was, was de blonde jongen zo dronken geworden dat hij alle controle
over beide lichaam en geest was verloren. Hij was naar Panda
toegelopen en was een eindeloze monoloog over het bruisende Pruisen
in de jaren 1860 en de plus en minpunten van de Weimar republiek
gestart. De slinkse zwart-witte beer had meteen door dat de dronken
jongen vatbaar zou zijn voor zijn telepathische capaciteiten. Zonder
veel moeite hypnotiseerde hij hem en liet hij hem bij zich in bed
kruipen, om de leegte die
Jochems absentie veroorzaakte op te vullen. Sindsdien
had hij de blonde jongen met rust gelaten, maar vandaag moest hij
opnieuw ingezet worden. Hij moest deze veel te gezellige avond eens
flink gaan verstoren.
Jochem
en zijn nieuwe langharige vriend waren inmiddels van de computer naar
de televisie verhuist en waren een spelletje Super Mario Bros 3 aan
het spelen. Panda herinnerde zich nog goed hoe Jochem, toen hij nog
klein was, dit spelletje ook altijd speelde, vaak met hem op schoot.
Dit spel was duidelijk alleen gereserveerd voor echte goede vrienden,
maar Panda was niet uitgenodigd. Daarnaast wist hij dat het spel
meestal uren duurde en de wijzers van de klok waren al voorbij half
vier gekropen. Met al zijn macht probeerde hij de geest van de blonde
jongen naar zich toe te lokken. Het leek eerst een vruchteloze
onderneming, maar een paar minuten later verscheen hij toch
plotsklaps naast het bed. Hij had een groot blik bier in zijn hand en
keek bijzonder wazig uit zijn ogen. Panda keek hem strak aan en begon
zijn hypnose die in mum van tijd succesvol bleek. Hij had de jongen
volledig onder controle.
'Wat moet ik doen
meester?' vroeg hij.
'Schenk ze een
lekker glaasje wodka in, daar worden ze vast slaperig van.'
'Ik ga mijn best
doen meester.'
De
blonde jongen liep naar de drankkast en vulde twee grote glazen
wodka. Hij liep op de twee jongens af en wilde ze de wodka aanbieden,
maar raakte afgeleid door het spelletje. De jongens waren inmiddels
in de ijswereld van het spel beland en de jongen was bijzonder
geïntrigeerd. Panda's grip op zijn geest bleek minder sterk dan
gedacht en zonder het door te hebben dronk de jongen beide glazen
leeg, terwijl hij zich in het koude Siberië waande.
Toen hij weer
langs het bed strompelde om naar de wc te gaan staarde Panda hem
woedend aan.
'Waarom heb je de
glazen zelf opgedronken, idioot!'
'Oh nee, ik was
het helemaal vergeten! Sorry meester. Ik raakte afgeleid, maar ik kan
opnieuw twee glazen inschenken.'
'Laat maar zitten,
dan drink je ze straks opnieuw op! Ik heb een beter plan. Je gaat ze
in slaap dansen met een oeroude Arabische hypnotiserende dans.'
'Maar ik kan
helemaal niet dansen meester.'
'Laat dat maar aan
mij over.'
'Maar ik moet
eerst naar de wc!'
'Dat komt daarna
wel, eerst ga je dansen.'
De
blonde jongen liep naar de twee vrienden toe en schraapte zijn keel
om de aandacht te krijgen. De jongens gingen echter zo op in hun
spelletje dat ze het niet opmerkte. Hij begon maar met dansen. Hij
strekte beide armen naar rechts en begon sensueel met zijn heupen op
en neer te wiegen als een vrouw uit Duizend-en-een-nacht. De twee
jongens merkten het echter nog steeds niet op en voor de tweede keer
op rij had Panda de mogelijkheden van de blonde jongen ernstig
overschat. Aan de andere kant had hij zijn dronken toestand ernstig
onderschat en binnen luttele seconden raakte de jongen uit evenwicht
en stortte hij op de grond. Zodra hij de grond raakte kon zijn blaas
de flink opgebouwde spanning niet meer houden en zette het de sluizen
wagenwijd open. De jongens, zelf ook al aardig aangeschoten, hadden
nog steeds niets door en de blonde jongen droop opnieuw af.
Met een beurse
elleboog en een natte broek kwam hij terug bij de zwart-witte beer
die met zijn hand op zijn voorhoofd teleurgesteld zat te wachten.
'Sorry meester.'
'Je krijgt nog één
poging. Als die mislukt laat ik je het uit het raam springen!'
'Ok, meester, ik
ga mijn best doen meester.'
'Haal de stekker
uit hun spel!'
'Maar dan haten ze
mij straks.'
'Dan verzin je
maar een excuus om het te doen. Ik denk dat je liever een beetje
gehaat wordt dan dat je straks zo plat als een dubbeltje op de stoep
ligt. Trek die stekker eruit en verdwijn dan uit mijn ogen.'
De blonde jongen
verscheen weer bij de andere jongens en probeerde een logische rede
te verzinnen waarom hij de stekker eruit zou trekken. Tot zijn
opluchting zag hij plots dat de Nintendo op een hele vreemde manier
was aangesloten.
'Jongens, volgens
mij hoef je maar één kabel te gebruiken in plaats van drie in
elkaar.'
'Ach, hij doet hij
nu toch', zei Jochem.
'Ik ga even iets
proberen ja.'
'Nee joh, laat het
gewoon zitten, straks valt het spel uit!'
Maar het was al te
laat. De kabels waren eruit getrokken en het spelletje gereset.
'Neee!!
Godverdomme Lars! We zijn hier drie uur mee bezig geweest.'
'Sorry, maar
volgens mij kwam het door die kabels.'
'Nee, hij deed het
prima!'
'Ja, het was maar
een experimentje. Ik ga nu naar bed, ik voel me niet zo lekker. Dag.'
'Dag! Slaap lekker
klootzak!'
Panda was
verheugd. Het was gelukt! Nu was het nog slechts een kwestie van
minuten totdat Jochem heerlijk tegen zijn zachte vacht aan zou
kruipen en in slaap zou vallen. Maar toen hoorde hij de jongen met
het lange meisjeshaar zeggen: 'Opnieuw dan maar?' De bekende muziek
begon weer en de jongens begonnen het spelletjes helemaal van voor af
aan. Panda kon wel janken, maar omdat hij een knuffel was rolden zijn
tranen slechts inwendig. Het spel was gespeeld; hij had zijn beste
vriend verloren aan het langharig tuig wat naast hem zat en Panda
viel een treurige diepe slaap.
Een paar uur later
werd hij wakker en voelde dat hij stevig omarmt was. Hij slaakte een
tevreden zucht en al het hartenzeer van de uren ervoor was meteen
weer vergeten. Een lekkere knuffel verrichte altijd wonderen op zijn
gemoedstoestand. Toen zijn ogen aan het donker gewend waren bekroop
hem echter een vreemd gevoel. Een stukje verderop lag namelijk zijn
trouwe vriend Jochem met een dronken kop te slapen. Maar de armen die
hem vasthielden leken van achteren te komen. Panda draaide zijn
slaperige hoofd om en keek direct in het gezicht van de langharige
jongen. Hij schrok, maar merkte ook dat het vreemde gevoel in zijn
maag verdween. Misschien had hij zich vergist in deze knul. Misschien
had hij Jochems oordeel gewoon moeten vertrouwen en niet zo jaloers
en ongeduldig moeten zijn. Het was vast een aardige jongen en hij kon
ook wel erg lekker knuffelen, dat hielp natuurlijk wel. Panda viel
tevreden in de arme van de jongen in slaap en was blij een nieuwe
vriend te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten