https://www.youtube.com/watch?v=kQsPv4FMyLg
Angèla deed haar ogen open en schudde
haar hoofdje heen en weer. Ze probeerde met haar handen over haar
gezicht te wrijven, maar merkte dat ze haar armen niet kon bewegen.
Ze keek opzij en zag dat haar hele lichaam werd vastgehouden door een
grote plastic beugel. Beseffend waar ze zich bevond begon ze over
haar hele lichaam te trillen en deed ze meteen haar ogen weer dicht
in een poging te kalmeren. Haar hoofd voelde zwaar aan en het leek
alsof haar hartslag een paal
haar hoofd in wilde heien. Met haar ogen dicht voelde ze zich
duizelig worden. Voordat ze haar bewustzijn opnieuw zou
verliezen, besloot ze toch haar ogen maar open te houden, hoe eng het
ook was. Ze keek naar beneden en zag de grond zo'n vijftien meter
onder haar verschijnen. Haar ademhaling werd direct weer heviger en
ze kreeg klamme handen en voeten. De beugel, haar vijand en haar
redder, hield haar echter goed vast, ze kon niet vallen.
Waarom was het zo stil in het pretpark
en waarom was zat ze nog in het karretje vast? Ze snapte er niets
van, maar kon er niet goed over na denken door het harde gebonk in
haar hoofd. Tegen beter weten probeerde ze toch de beugel van zich af
te krijgen, maar er was geen beweging in te krijgen.
Radeloos begon ze zachtjes te huilen en
viel ze weer in een duizelige slaap.
In haar droom zag ze een man met een
grote zwarte snor. Hij zweefde naar haar toe en keek met zijn grote
groene ogen haar diep aan. Hij glimlachte even en trok toen de beugel
met een ruk los. Angèla viel in zijn armen en samen zweefde ze naar
de grond. Zijn armen waren dik behaard en hij rook naar zware shag.
Ze voelde zich vertrouwd bij hem. Alsof
het iets vanouds was.
Toen Angèla weer ontwaakte zat ze
voorin een oude rammelende auto. Naast haar zat de behaarde man met
de grote zwarte snor. Hoewel ze het wel had verwacht, schrok ze toch
een beetje. Toen ze sneller begon te ademen legde hij zijn warme hand
op de hare en ze kalmeerde weer een beetje. De auto stopte en de man
leunde over haar heen om haar portiek open te maken.
Hij fluisterde in haar oor: 'Angèla,
zeg tegen mama dat Nico de groetjes doet'
Angèla knikte en belde aan. Haar
moeder deed open en barstte meteen in tranen uit. Ze pakte het meisje
op en knuffelde haar hard.
'Waar was je toch lieverd!'
'Ik zat op zijn kop vast in een
achtbaan en toen had ik heel veel hoofdpijn en moest ik huilen, maar
toen kwam er opeens een meneer aan met een grote snor en die heeft
mij eruit gehaald en mij gered en op het einde moest ik van hem
zeggen tegen jou dat Nico jou de groetjes doet.'
Haar moeder trok meteen wit weg en
wierp snel een blik op de volledig lege straat. Angèla rende vrolijk
het huis in.
'Nico? Ben je daar?'
Ze spitste haar oren, maar hoorde
alleen het geluid van een voorbij snellende vrachtwagen in de verte.
'Ik mis je. Dank je wel voor het veilig
thuis brengen van Angèla.'
Ze nam diep adem, slaakte een diepe
zucht en trok de deur zachtjes achter zich dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten