Het jaar 2014 telt nog 87 dagen. Om de
pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke
dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers
aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht
verbonden.
Nummer 87: Iron Maiden - The Trooper
Bajonetten, loopgraven, mosterdgas en
rupsentanks.
In de verte een explosie, het smijt een
steen de lucht in.
Mijn helm in drie, mijn hoofd nog
nauwelijks heel.
Ik braak, ik schreeuw, een poel,
stenen, dood en modder.
Desertie en difterie, alles weg, ik
blijf maar kruipen.
Het moet, het zal, mijn lief wacht
thuis, alleen, op mij.
Vrede heerst, ik ben nog nergens,
explosies blijven klinken.
Dit maal in mijn hoofd, ik ben
verdwaald, ik loop stug door.
Maanden later woon ik in, bij een
vrouw, ze is oud en ik slaap.
Zo diep, zo goed, zo stil en rustig, ik
weet weer waar ik ben.
Mijlen ver van huis, ik dank haar, ik
vertrek, ik begin de reis.
Te voet, te paard, achterin een kar,
dan zie ik het, mijn oude huis.
Het licht in huis brand, mijn hart
eveneens, ik zie twee silhouetten
Een vrouw en man, ze kussen teder, mijn
ogen schieten vuur.
Ik grijp een scherpe kei, storm op ze
af, een explosie, ik ben het zelf.
Ik splijt door het raam, kreet en
vermorzel, hun hoofden barsten,
Zij ontberen mijn helm, alles vergaan,
ook mijn leven voorbij.
Touw rond mijn nek, daar ligt een kind,
ik huil, ik pak het op en omhels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten