'En dat was de 24ste van de 24 preludes van Frédéric
Chopin, in D-mineur, uitgevoerd en opgenomen door Maurizo Pollini in
1975', zei de zware stem van de radiomaker. Freek zette de radio uit.
Betoverd staarde hij voor zich uit in zijn luie stoel. Na enkele
minuten haalde hij diep adem, veegde hij een traan van zijn wang en
stond hij op.
'Marie'
'Wat is er lieverd?'
'Ik ga een piano kopen en ik ga dat stuk van Chopin
spelen.'
'Chopin? Is dat niet heel moeilijk lieverd?'
'Dat maakt mij niet uit, ik ga het spelen.'
'Dat maakt mij niet uit, ik ga het spelen.'
'Dat is goed hoor lieverd, haal je onderweg ook even een
prei?'
Freek knikte, gaf haar een kus op haar voorhoofd en ging
de deur uit.
'Ik wil graag een piano kopen.'
'Maar natuurlijk meneer. Wat voor prijsklasse had u in
gedachten?
Freek keek de ruimte rond waar tientallen piano's
stonden en hij zei 'Waar kan je het beste Chopin op spelen?'
'Nou, dat kan op elke piano', zei de verkoper grappend.
'Ja, maar waar klinkt Chopin het allerbeste op.'
'Het allerbeste klinkt Chopin waarschijnlijk op deze
Steinway, maar die is 285.000 euro.' lachte de verkoper.
'Ik neem em'.
'Sorry?' U neemt de Steinway?' Wilt u hem niet eerst
proberen misschien?'
'Nee, ik vertrouw u op uw woord en ik neem de Steinway.'
De verkoper staarde hem met open mond aan, maar gaf hem
de offerte. Freek vulde zijn adres in, waar de piano diezelfde dag
nog thuisbezorgd en gestemd zou worden.
Met de vleugel onder zijn vingers zat Freek in zijn
heringerichte studeerkamer. Hij sloeg de bladmuziek open en zag de
eerste noot. Noten lezen kon hij slechts een beetje, maar met behulp
van wat ezelsbruggetjes en een ingevulde notenbalk naast de
bladmuziek kwam hij er wel.
Hij sloeg de eerste noot aan en hij werd meteen
meegevoerd in de prachtige sfeer van Chopin. Een goede minuut later
speelde hij het eerste volle akkoord; prachtig. De derde noot werd
gevonden, de vierde, de vijfde en verder en verder. Uren lang vlogen
er noten uit zijn gloednieuw Steinway, soms met een paar minuten
pauze, soms zaten er maar twintig secondes tussen.
Na dik 4 uur spelen klonken de laatste drie vette D's in
het laagste octaaf van de piano, het stuk was voorbij en Freek bekeek
zijn handen die zojuist een heel stuk van Chopin hadden gespeeld. Hij
veegde het zweet en de tranen van zijn voorhoofd af. Hij was verrukt.
Hij deed de klep over de toetsen heen en liep naar beneden waar Marie
het avondeten klaar had: Een heerlijke preischotel met lekker veel
kaas.
'Heb je lekker gespeeld lieverd?'
'Het was heerlijk schat.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten