Angi

Het jaar 2014 telt nog 72 dagen. Om de pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht verbonden.  


Nummer 72: Davy Graham
https://www.youtube.com/watch?v=qXhWgbmc9yU

"De vergeten ontmoeting"

Jochem zat in zijn eentje in de tuin van Lars en hoorde stemmen vanuit het huis komen. Er kwamen drie meisjes, die Lars van zijn toneelschool kende, langs om te hangen in de tuin. Jochem hoopte dat hij er niet idioot uit zag met zijn beugel en dat hij een goede indruk op ze kon achterlaten. Hij hoopte vooral dat hij niet de Jochem was zoals de mensen hem op school zagen, want hij vond dat hij in het echt veel toffer was dan dat hij leek. Vanwege zijn beugel had hij vrij veel slijmontwikkeling en maakte vaak een slissend geluid om alles naar binnen te zuigen en door te slikken; het was een soort tik.

'Hey Jochem, wil je nog een biertje' riep Lars vanaf de achterdeur.'

'Ja!'

De meisjes kwamen eraan. Hoe kan ik zo nonchalant mogelijk zitten. Misschien als ik mijn been helemaal op die stoel gooi, dan zit ik heel erg uitgezakt en dat is wel cool, dacht hij.

'Hoi, ik ben Jochem.'

'Ik ben Gijsje!'

'Hallo, ik ben Sara'

'Angelika'

De meisjes gingen zitten en begonnen meteen met elkaar te giechelen. Het waren alto meisjes van een jaar of 14 – 15 en Jochem voelde zich meteen best wel op zijn gemak met ze. Hij wilde best graag bij de alto's horen, maar om de overgang van niet-alto naar alto te maken zonder dat hij overkwam als een “wannabe” lukte hem niet goed, dus besloot hij maar een beetje tussen alles in zitten.

Angelika ging zitten en zag de jongen van zijn biertje drinken. Hij had hele brede skate-schoenen aan waar witte sportsokken bovenuit staken, een wijde korte broek, een oversized zwart sweatshirt en een vreemd sprietharig kapsel. 'Net een lief kuikentje' dacht ze.

Lars was inmiddels terug de tuin ingekomen en was bezig stiekem een jointje te draaien. Hij keek steeds om richting de achterdeur van zijn huis om te kijken of zijn ouders de tuin niet inkwamen. Angelika stak de joint aan, nam een paar haaltjes en gaf de joint toen aan Jochem.

'Zit je ook op Hofplein?' vroeg hij, terwijl hij het antwoord al lang wist.

'Ja. En jij kent Lars van de middelbare school toch?'

'Ja, maar niet van deze school. Hij zat eerst op een andere school'

Ze knikte en moest toen weer hard giechelen, omdat Sara iets raars in haar oor fluisterde. Eigenlijk verstond ze Sara niet eens, maar Angelika moest wel vaker zonder reden giechelen. De sfeer was er blijkbaar gewoon naar.

Jochem begon zich inmiddels steeds zekerder te voelen. Hij had nu 7 biertjes en een kwart joint op en alle remmen waren nu ontgrendeld. Hij ging tegenover Angelika zitten en bekeek haar schoenen. Het waren donkergroene brede gympen met fluorgele veters erin.

'Toffe schoenen man'

'Dank je wel, hihi'

Jochem nam nog een slok van zijn biertje en kreeg nog een beetje meer zelfvertrouwen.

'Ga je mee naar de speeltuin achter de tuin? Er staat een draaimolen.'

'Ok!'

Jochem hoopte dat er niemand mee ging, zodat hij alleen met Angelika kon zijn en dus liep hij met grote passen richting de deur die de tuin uitleidde. Alleen Angelika liep achter hem aan. Hij sloot de deur. Ze waren alleen.

Angelika rende meteen naar de draaimolen en sprong er als een klein kind op.

'Kom! Ik ga je ronddraaien'

Jochem stapte erop, maar hij wist dat als hij ook maar één rondje zou maken hij misselijk zou worden.

'Ik draai jou wel rond.'

Angelika ging in het midden van de draaimolen zitten en hield zich stevig vast aan de paal. Jochem begon te rennen.

'Stop! Ik word misselijk!'

Jochem wilde eigenlijk doorrennen om haar te plagen, maar bedacht zich, omdat hij geen stomme indruk bij haar wilde maken.

Hij ging bij haar zitten op het speeltoestel.

'Ik heb het koud' zei ze.

'Je mag mijn trui wel aan doen als je wilt.' Ze trok zijn trui aan en glimlachte.

'Lekker zacht'

'Je ziet er lief uit in die trui'

'Ja? Hij is wel heel groot?'

'Maar dat staat toch leuk?'

Ze keken elkaar even strak aan, maar Jochem sloeg daarna toch maar zijn ogen neer.

'Zullen we dingen over het muurtje de tuin ingooien?' zei hij baldadig.

'Haha ok!'

Jochem vond een stapel oude natte kranten.

'Deze moeten we gooien.'

'Maar ik wil ze niet aanraken hoor, straks heeft er een oude vieze man op geplast!'

'Nee joh, dat is gewoon nog van de regen'

'Gooi jij maar!'

Jochem gooide de hele stapel in 1 keer over de muur.

'Leuk hoor!' Hoorde ze Gijsje roepen. 'Ga lekker zoenen ofzo!'

Angelika had nog helemaal niet nagedacht over zoenen. Ze was gewoon hier een beetje aan het hangen met deze jongen. Hij was best wel schattig eigenlijk.

Jochem had bijzonder veel nagedacht over zoenen. Hij wilde het heel erg graag, maar hij had er, zelfs met de hoeveelheid drank in zijn systeem, geen moed voor gehad.

Ze liepen beide naar de draaimolen terug en keken elkaar aan. Angelika duwde zachtjes tegen de grond en het toestel begon rustig rondjes te draaien.

'Ik wil best wel zoenen' zei Jochem

'Ik ook wel hoor' zei Angelika schouderophalend.

Jochem bracht zijn hoofd dicht bij het hare, maar door de beweging van de draaimolen werd hij plots vreselijk misselijk en hij haalde snel zijn hoofd weg bij het hare en ging ermee tussen zijn knieën zitten.

'Wat is er?'

'Ik moet, ik..' Maar het braaksel kwam al uit zijn mond zetten.

'Iieel!'

Jochem voelde zich meteen al wat beter, maar schaamde zich enorm.

'Sorry'

'Nu wil ik niet meer zoenen hoor'

'Nee, dat snap ik.'

'Haha, vieskees!'

'Haha, ja. Vind je het niet erg?'

'Nee hoor, maar je bent wel een vieskees. Een schattige vieskees.'

'Zullen we dan maar teruggaan naar binnen' zei Jochem teleurgesteld.

'Ok. Maar wacht. Ik wil nog iets zeggen. We moeten deze mislukte avond maar vergeten en dan later een keertje weer een nieuwe ontmoeting hebben. En dan gaat er niemand kotsen en dan wordt het misschien wel heel romantisch. Deal?

Jochem glimlachte en voelde zich heel gelukkig.

'Ok, deal! Maar hoe gaan we deze avond vergeten dan?'

'Nou, als we straks door de deur de tuin weer instappen, zijn we het allebei 100% vergeten ok. Gewoon floep!

'Ik ga het proberen'

Ze liepen hand en hand de tuin weer in en floep!