Het jaar 2014 telt nog 78 dagen. Om de
pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke
dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers
aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht
verbonden.
'Je ziet er mooi uit!' zei Patrick
'Jij bent ook mooi, haha!' riep Libby.
Er droop een draadje slijm uit Libby's
mond, maar Patrick vond het niet erg. Volgens zijn moeder kwijlde hij
toen hij nog klein was ook heel veel en kwam dat gewoon omdat zijn
mond altijd open stond. Hij pakte een servetje en veegde het slijm
van Libby weg. Libby glimlachte en gaf Patrick een kusje.
'Ik heb dorst!' riep Libby keihard door
de ruimte.
'Ik heb ook dorst' zei Patrick en hij
reed in zijn rolstoel richting de keuken. 'Zal ik wat water halen?'
'Nee, ik wil Cola!' schreeuwde Libby
vrolijk.
'Maar we hebben geen cola' zei Patrick.
'Maar ik heb trek! Ik heb trek in! Ik
wil Cola!!!!' krijste Libby enthousiast.'
Patrick wist even niet wat hij met de
situatie aan moest. Libby kon erg volhardend zijn in haar wensen en
hij wilde haar niet teleurstellen. Hij reed naar de keuken en schonk
voor zichzelf een glaasje water in. Vanuit de huiskamer hoorde hij
Libby onbegrijpelijke geluiden maken en tegen dingen aanstoten. Cola
is zwart, dacht hij bij zichzelf. Dus ik moet zwart water maken, dan
lijkt het net Cola.
'COLA!' tierde Libby uit de huiskamer.
Patrick schonk een half glaasje water
in en reed daarna naar de kluskamer. Daar haalde hij een grote pot
zwarte verf uit de kast. Eenmaal terug in de keuken mengde hij de
zwarte verf met het water en hij zag het al lekker zwart worden. Het
bruiste nog niet echt, zoals cola wel deed, dus haalde hij een stuk
of 8 bruistableten uit het kastje naast de koelkast en gooide hij het
in zijn huisgemaakt cola. Dat was al beter. Lekkere cola!
'Libby, hier is je cola.'
'Geef Geef Geef!' kermde ze.
Haar hele mond zat weer onder de kwijl,
maar Patrick wist opnieuw dat dat niet erg was. Hij was trots op zijn
inventieve handelen van vandaag. Hij gaf Libby de cola.
In een grote slok sloeg ze het zwarte
goedje naar achteren en ze liet een harde boer. Een paar seconde
later begonnen ze hard te trillen. Patrick keek erna, maar wist dat
hij niet in paniek moest raken. Zijn moeder zei dat hij vroeger
ook vaak hard trilde als hij een bibberaanval kreeg, maar dat die
dingen vanzelf wel weer overgingen. Patrick vergat jammer genoeg het
gedeelte dat er een altijd een dokter bij geroepen moest worden. Hij
was zeer trots op zichzelf dat hij kalm bleef.
Libby's ogen waren inmiddels wit
weggedraaid en uit haar mond kwam dit maal zwart slijm. Patrick
snapte dat dat door de cola kwam en veegde het slijm weg met een
servetje. Libby stopte met bibberen en lag nu bewegingsloos op de
bank.
Patrick voelde dat hij ook moe was,
fluisterde zachtjes 'Ik hou van jou lieve Libby' in haar oor, kroop
zachtjes tegen haar aan en viel vredig in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten