Het jaar 2014 telt nog 76 dagen. Om de
pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke
dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers
aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht
verbonden.
Met grote ogen staart Davy, Herman,
Jack, Ismael en James naar een kade. Veertien jaar is hij op zee
geweest. Zijn doel was om vis te halen en het doel is bereikt. Hij
ving vis, maar zijn boot raakte stuurloos en hij werd meegenomen door
de stromingen van de oceaan. Het werd een missie van overleven; met
elkaar. Het begon als een chaos. Achterdocht, uitgesproken
vijandschap en uiteindelijk muiterij zorgden ervoor dat er van de
oorspronkelijke crew van twintig, nog vijf mannen overbleven. Ieder
kreeg een taak voor de dag, die de ander de volgende dag van hem weer
over moest nemen. De volgorde van de wissel werd het schip diens
mantra: Davy, Herman, Jack, Ismael en James, Davy, Herman, Jack,
Ismael en James, Davy, Herman, Jack, Ismael en James. Ze vormden een
geoliede machine en ze overleefden uitzonderlijk goed met de zeer
gelimiteerde opties op zee. Ze perfectioneerden hun handelingen tot
de grootst mogelijke efficiëntie en communiceerden elk detail zo
minutieus, dat er na vele jaren geen mogelijkheden tot verbeteringen
meer waren. Het spreken werd overbodig. Ze overleefden in het ritme
van de mantra. Langzaam nam het ritme het overleven over en werd
alles gereduceerd tot de mantra: Davy, Herman, Jack, Ismael en James.
Totdat niemand meer wist welk persoon bij welke naam hoorde. Totdat
geen van de mannen hun eigen naam nog wist. Totdat er op de boot nog
maar één man rond liep in de gedaante van vijf.
En nu staat hij plots tegenover een
kade, waarop mensen staan die de vijfdelige, naakte, ruig bebaarde en
graatmagere Davy, Herman, Jack, Ismael en James verwonderd aanstaren.
En voor het eerst in een lange tijd stokt de geoliede machine en hij
kijkt naar de kade en de mensen. En voor het eerst in lange tijd is
hij een moment uit zijn mantra en is hij even hen, de vijf
afzonderlijke mannen, die stuk voor stuk de mensen op de kade gaande
slaan en met open mond dat ervaren, wat ze al zo lang niet ervaren
hebben, dat het geen naam meer heeft. Maar het moment passeert, hen
wordt weer hij, en wanneer het water met het eb terugtrekt naar de
zee, drijft hij mee, in al zijn perfectie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten