Te Heet Gewassen

Het jaar 2014 telt nog 57 dagen. Om de pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht verbonden.  

Nummer 57: Roosbeef - Te Heet Gewassen 
https://www.youtube.com/watch?v=p72I7g-RXpg

Ik hoop dat ik ze mee krijg, dacht Roos. Gewoon zo strak mogelijk voor me uitkijken en doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze was speciaal met haar racefietsje naar de andere kant van de stad gefietst om door niemand herkent te worden. Ze stopte een kauwgompje in haar mond om extra nonchalant over te komen en stapte het winkeltje in.

'Wat kan ik voor je doen jongedame.'

'Één pakje Lucky Strike alstublieft. Het oude mannetje achter de kassa keek haar strak aan. 'En een aansteker, die heb ik ook nodig.'

'Met een plaatje of gewoon een normale.'

'Doe maar een normale hoor.' Hij keek haar nog steeds strak aan, maar draaide zich toen om en pakte het pakje.

'Dat wordt dan zeven gulden twintig bij elkaar.'

'Dat heb ik misschien wel gepast. Ja, hier is het.' Roos pakte de sigaretten van de toonbank en stopte ze snel in haar tas. 'Fijne dag meneer!

Ze reed zo snel mogelijk naar het parkje in de buurt en ging daar op een bankje zitten. In de verte liep een echtpaar met een hond, dus ze wachtte nog even. Haar handen zaten in haar tas stevig om het doosje sigaretten geklemd. Ze was alleen. Ze haalde het pakje uit de tas, haalde het plastic eraf en zag de twintig filters naast elkaar. Ze rook de verse tabakslucht uit het pakje komen en vond dat eigenlijk veel lekkerder ruiken dan de walm van een opgestoken peuk.

Ze stak er één op en inhaleerde diep. Ze moest vreselijk hoesten; haar longen leken wel in de fik te staan. Ze had gezien hoe Floor had geïnhaleerd toen ze met haar vriendengroepje, onder het bruggetje naast de school, voor het eerst sigaretten hadden gekocht. Het inhaleren was een soort apart trucje waar je adem moest halen nadat je de rook uit je sigaret had gezogen. Roos had niet gerookt, want dat was maar voor meelopers; een standpunt waar ze later spijt van kreeg, omdat ze de enige was die geen haaltje had genomen. Ze keek een tijdje naar de sigaret en twijfelde of ze nog een haaltje wilde nemen, erg lekker was het niet, ze nam toch nog maar een haaltje.'

'Hey Roos, ik wist niet dat jij rookte.' Roos herkende de stem en smolt meteen. Ze keek opzij en zag de felblauwe ogen van Niels haar aankijken. Het was de eerste keer dat hij haar naam zei.

'Ja, ik rook. Ik rook al heel lang.'

'Ik heb je nooit zien roken op het plein.'

'Nee, ik probeer een beetje te minderen en alleen te roken op momenten wanneer ik er echt trek in heb, snap je.' Niels knikte en keek naar de sigaret in haar hand.

'Mag ik een haaltje?'

'Jij rookt toch ook niet?'

'Nou, jawel, gewoon als ik er trek in heb.' Hij ging naast haar zitten en nam een haaltje van de sigaret. Roos zag dat hij niet inhaleerde. Ze pakte de sigaret over en nam nog een trekje. Ze blies de rook zo zelfverzekerd mogelijk uit, maar kon een hoest niet onderdrukken. Ze wisselden een korte blik, maar keken toen snel weer weg.

'Hier, jij mag het laatste restje wel hebben, ik moet nog dat Aardrijkskunde ding afmaken.'

'Toffe racefiets heb je!'

'Dank je.'

'Ben je hier morgen weer?'

'Nee. Misschien wel. Doei'

Ze liep snel naar haar fiets en reed zonder omkijken weg. Pas toen ze een stuk weg was gefietst keek ze nog een keer achterom en zag ze dat Niels de sigaret op de grond had gegooid en uit drukte.

Ze zag hem weglopen en ze reed naar huis, misselijk, maar met een onuitwisbare glimlach op haar gezicht.