vrijdag 7 november 2014

Runner Ups

Het jaar 2014 telt nog 55 dagen. Om de pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke dag één van mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht verbonden.  

Nummer 55: Kurt Vile - Runner Ups

Kurt kijkt naar de grond en deint zachtjes zijn hoofd heen en weer. Met zijn ogen volgt hij de puntjes van zijn lange ongewassen haar. Ze zwiepen heen, en, weer.
'Wat ben je aan het doen man?' zegt Adam.
'Ik kijk naar de puntjes van mijn haar man.'
'Gaan ze lekker?'
'Gaat wel.'
Kurt kijkt omhoog door zijn voor zijn ogen hangende haarbos heen en ziet een fontein die een paar meter verder op staat. Het water spuit met een lauw straaltje uit de mond van een dolfijn die een gekke indruk achter laat. Ernaast staat een man die tegen niemand praat. Zijn gelaat verraad enige verwarring en maakt de plaat wat desolaat.
'Het stinkt naar chloor man.' Kurt loopt er heen, schraapt zijn keel en laat wat speeksel vallen in het water van de fontein. Een vrouw van middelbare leeftijd wil op hem afstappen om er iets van zeggen, maar Kurt is haar voor.
'Sorry, mevrouw, dat had ik niet moeten doen.' zegt hij met een monotone droomtoon en hij loopt terug naar Adam die inmiddels zelf ook bezig is met het lichtjes zwiepen van zijn haar.
'Gaat het lekker?'
'Best ok.'

Kurt kijkt naar de roltrappen en loopt er naar toe. Hij neemt degene die naar beneden gaat, gaat daarna weer twee verdiepingen naar boven, gaat dan weer een verdieping naar beneden en loopt weer naar Adam toe die een boterham met boterhamworst in kleine stukjes uit elkaar aan het halen is. De roltrappen piepen om de vier seconden, waarna ze wat haperen, het is doodzonde, vastgebonden, dat die beren smeren konden, en van de bovenste verdieping komt de geur van HEMA-worsten naar beneden druilen. Kurt kijkt maar er blijkt geen punt om naar te kijken. Slechts mensen die tassen mee zeulen met bergen spul. Adams handen hangen slap. Kurts ogen vallen dicht. Daar bovenaan de trap, schijnt een tl-licht. Kurts speeksel wordt een drab, het is niet afgericht.
'Zucht'.

'Lichte industrie en winkelcentra.'
'Winkelcentra en lichte industrie.'
'Als ze er niet zijn mist niemand ze nie,'
' Winkelcentra en lichte industrie.'

Kurt en Adam lopen tussen degelijk ontworpen gebouwen met geblindeerde ramen. Ze zien niemand lopen.
'GustoMSC, StiHo, Sels advies & Secretariaat BV, Nofalab' zegt Adam.
' IPS groep, Totale Produce, Blue Horizon, Ertodex beheer' reageert Kurt.
'wUrck, Adeon, Scania, Biocontrol Systems.' zingen ze in koor.
Ze lopen al een dik uur over een straat met slecht asfalt.
Lichte industrie vervuilt meestal minder, waardoor ze bij de zonering op minder obstakels stuit dan de zware industrie. 1
In de verte zien ze hetzelfde als wat ze nu zien. Het is een magazijn anoniem. Hoewel, de naam staat erop. Het miezert overal om ze heen. Er klinkt constant een lage toon, het lijkt uit elk gebouw te komen. De straat blijkt dood te lopen, ze moeten de hele weg terug.
'Biocontrol Systems, Scania, Adeon, wUrck.'
'Ertodex beheer, Blue Horizon, Totale Produce, IPS groep.'
'Nofalab, Sels advies & Secretariaat BV, StiHo, GustoMSC.
We are a Dutch procurement and trading house with specific knowledge of a wide range of MRO materials.” 2
De straat loopt blijkbaar opnieuw dood. Ze moeten de hele weg terug. 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten