Nummer 56: Nick Cave and the Bad Seeds - I Let Love In
De obsessie jankt dieper in mijn bevend
vlees, dik aangekleed lijk voor mij.
Een wilg gebogen net een gier staar ik
de drang geborgen.
Slechts ijdel geratel, er is niets
gelogen. Het lichaam heeft nogmaals de geest verworgen.
Een scene onderhuids dan in de spiegel
niets, oogjes blauw en strak dwalen weg
en heen, de gier danst en hij zingt en
hij krijst en hij spuugt en hij kermt en hij...
Vanwaar geen blik terug of is die daar
alleen wanneer mijn acht verzonken huilt.
En het rent en het jaagt en het vreet
en het krijst en het dringt door in mijn zwak gestel.
En het voedt en het slikt en het
schrokt mij zo op ik struikel ik trap er zo in.
Het went en het went en het went en het went zeg ik
tegen mezelf maar ik trap er niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten