https://www.youtube.com/watch?v=UJxv3SnMbv8
Daar zit ik dan. Modern ballet, ik
begrijp het gewoon niet. Gaat het om de bewegingen an sich of zitten
er allerlei symboliek in
die ik er niet uit kan halen. Soms zie ik het narratief wel, maar
dat zijn altijd hele simplistische dingen, zoals man ontmoet vrouw of
een spel van aantrekking en
afstoting. Het lijkt wel een kunstvorm puur gemaakt voor de
extreme insiders, maar wie zijn die insiders dan? Alleen maar makers?
Altijd als ik naar het ballet ga, zitten de zalen bomvol, dus
blijkbaar genieten er een hoop mensen van. Maar hoe? Ik zou het
eigenlijk aan één van die oude mannetjes in pak moeten vragen, maar
dan op een manier waarop ik niet over kom als provocerende jeugd of
iets dergelijks. Misschien moet ik het maar laten. Waarschijnlijk is
het gewoon mooi om naar te kijken en zit er helemaal niets achter. Ik
kan me dat wel moeilijk voorstellen, het is toch kunst, daar zitten
altijd wel bepaalde ideeën achter.
Oh shit, nu zit ik het weer helemaal te
analyseren en niet op te letten. Ik heb geen idee wat er is gebeurd
de afgelopen paar minuten. Ok, even opletten. Die man die net vijf
minuten met zijn handen heeft staan schudden is nu heel langzaam op
zijn tenen naar de andere kant van de ruimte aan het lopen. Misschien
stelt het iets van twijfel voor, dat hij het langzaam doet. Of is het
kritisch op iets. Het kan van alles zijn en ik,
omdat ik net niet heb zitten opletten, mis dat
mogelijke narratief natuurlijk.
Ok, opletten nu dan. Die man loopt heel
langzaam van rechts naar links terwijl die vrouw haar handen omhoog
doet alsof ze een pirouette gaat doen, maar dan heel snel naar
beneden zakt en haar hoofd zo ver mogelijk naar voren duwt. Nu komen
er 4 mensen het toneel oprennen en ze draaien wat in de rondte. Er
rennen nog 8 mensen het podium op. Die langzame man rent nu ook mee,
alsof zijn taak toch niet zo heel belangrijk was of iets dergelijks.
Of hij wordt meegevoerd door hun beweging. Alsof het een kudde
schapen betreft of een zwerm vogels die altijd mee stromen met de
rest van hun soort om veilig te blijven. Het is apart hoe zo'n
mechanisme werkt. Als er slechts één vogel opvliegt gebeurt er nog
niet zo zeer iets, maar als er twee of drie opvliegen kan dat al
genoeg zijn om een volledige beweging van heel de zwerm in te zetten.
En als ze dan eenmaal in de lucht zitten, vormen ze de meest aparte
vormen met hun zwerm. Hoe bewust zijn ze zich daar dan van of gaat
dat automatisch? Je kan het die beesten moeilijk vragen, want ook al
zouden ze een taal spreken, waarom zouden ze het begrip “bewust”
kennen. Waarom zouden ze überhaupt de woorden gebruiken die wij
kennen?
Dat is soms zo frustrerend aan het
mens-zijn, je kan jezelf onmogelijk verplaatsen in de geesten van
andere dieren, omdat het
altijd vanuit een menselijk perspectief komt. Dat vind ik ook altijd
zo raar aan mensen met huisdieren die dan zeggen dat zo'n beest
iemand lief vindt. Dat kan je toch nooit zeggen. Dat beest kent het
hele concept “lief” helemaal niet, hij doet gewoon wat zijn
instinct zegt wat hij moet doen. Misschien denkt een kat wel in
plaatjes en ziet hij gewoon beelden voor zich die hij langzaam
onthoudt net zoals mensen dingen leren. Ik ga ook leren vanavond, dat
is wel een goed idee, dingen leren. Ik moet nog Italiaans leren voor
vandaag. Als ik nou op de rug van een kat zit en ik leer achter mijn
computer dat ik nog allemaal dingen moet doen. Dan kan ik ook
tegelijk muziek luisteren. Ik moet Eneco nog betalen, dus dat kan ik
mooi gelijk even doen, maar ik weet niet of ik nog op tijd ben. Dus
het beste is om het zo snel mogelijk af
te handelen. Waar is de brievenopener om de envelop te openen?
De brievenopener is in de bestekla, maar die is helemaal vies. Wordt
er nou aangebeld? Ik moet niet vergeten Eneco te betalen. Er druipt
langzaam kaarsvet naar beneden van een kaars die ik niet zie en ik
weet dat wanneer de kaars op is, ik te laat ben met Eneco. Het
kaarsvet druipt nog naar beneden, maar misschien stopt het zo wel, ik
moet opschieten.
Ik doe de voordeur open om te kijken
wie er heeft aangebeld, maar ik zie niemand staan. Het wordt in een
snel tempo schemerig en ik trek mijn warme trui aan, die ik al de
hele tijd in mijn handen schijn te hebben, en loop naar buiten om de
persoon te zoeken die net aan heeft gebeld. Ik ben meteen verdwaald,
hopelijk druipt de kaars nog, en probeer iemand te vinden die mij de
weg naar huis kan wijzen, maar de straten zijn leeg. Ik begin een
heuvel op te lopen, die steeds steiler wordt en lijkt te leiden naar
een donker bos waar ik niet in wil. De straten worden verlicht door
mooie ouderwetse lantarenpalen die een zacht oranje-geel licht
uitstralen. De sfeer is eenzaam op straat. Iedereen zit natuurlijk
binnen, want het is bijna kerst, dus er zit al een kalkoen in de
oven. Ik moet de kaars niet vergeten. Volgens mij zit de briefopener
gewoon in mijn zak trouwens. Ja, daar is die, in mijn zak. Ik ga het
nooit meer halen Eneco te betalen, het kost me zeker twee dagen om
weer helemaal thuis te komen vanuit dit verlaten dorpje. Ik wil hier
helemaal niet zijn.
Er staat een vrouw naast me met een
gitaar en ze wenkt me, ik moet haar volgen. We lopen samen een bakker
in, waar ook een enorme gitaarversterker staat en ze knikt. Ik vraag
haar 'Ben jij Wata?', maar antwoord niet, want ze is natuurlijk
Japans. Ze begint een gitaarsolo te spelen, maar er zitten geen
effecten op de gitaar, dus het klinkt helemaal nergens naar. Ik vraag
haar te stoppen, maar ze loopt alleen maar op me af en begint tegen
mijn schouder te duwen. Ik probeer haar hand weg te slaan, maar ze
duwt steeds harder een heftiger,
zodat ik opeens weer in de bruine ogen van Angelika kijk.
'Lekker geslapen lieverd?'.
'Ja, best wel denk ik. Sorry, volgens
mij heeft niemand iets gemerkt.
'Nee, je zag er wel lief uit.'
'Ik had een rare droom. Iets met een
bakker in een dorp en Eneco, ik weet het niet meer. Was de
voorstelling nog goed op het einde?'
'Meh, ik weet soms niet zo goed wat ik
van ballet moet vinden. Het was wel mooi denk ik.'
'Nou, dan gaan we volgende keer weer
toch, misschien groeit het wel op ons.'
Ik zie hoe de oude mannetjes in pakken
en opgedofte vrouwtje met hoedjes ons voorbij lopen. Misschien
proberen zij er ook al jaren iets van te snappen, maar zijn ze ook
nooit verder gekomen, dus blijven ze maar proberen en dan geven ze
jongen mensen zoals ik het idee dat het geweldig is. Een soort
vicieuze cirkel of beter een nooit eindigende stroom aan verwarde
mensen. Wel een leuk idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten