Het jaar 2014 telt nog 95 dagen. Om de
pijn te verlichten van het korter worden der dagen breng ik u elke
dag één mijn persoonlijke, met zorg samengestelde, top 100 nummers
aller tijden, met aan elk nummer een associatief verhaal of gedicht
verbonden.
Nummer 95: De Groep - Lieve Jongen
'Mevrouw, mag ik u iets vragen?'
'Ja'
'Het duurt niet lang'
'Ja, ja, vertel maar'.
'Heeft u, misschien, ooit gehoord van
Jochem F. Melis?'
'Nee'
'Echt Niet? De JFM, zoals hij ook
frequent genoemd wordt, is in mijn ogen, niemand minder dan een
levende legende. Hij is een fantastisch sportman, begenadigd dichter
en schrijver en wonderlijke muzikant. Via een speling van het lot
loopt hij echter op zijn laatste loodjes.
'Wat is er dan met hem?'
'Hij was te goed, in alles. Laat me een
voorbeeld geven. Toen hij de 20 al lang en breed gepasseerd was
besloot hij te gaan wielrennen. Nog een geen 2 weken later won hij
zijn eerste wedstrijd al, een paar weken later had hij drie niveaus
overslagen, won alles waar hij aan mee deed en kreeg een profcontract
aangeboden van het het grote Rabobank-team. Maar het mocht niet zo
zijn.'
'Wilde hij niet meer dan?'
'Nee, dat was het niet. Het was meer,
tjsa, ik kan het niet 100% bewijzen, maar het verhaal gaat dat hij te
goed was. Hij was gewoon te goed. In het profpeloton werd hij
nauwlettend in de gaten gehouden en men zag dat wanneer hij prof zou
worden hij alles en iedereen zou overklassen. De ploeg die hem in de
rangen zou hebben, zou alles winnen, zeker een decennium lang. Dus
besloten ze met z'n alle, alle profploegen, een afspraak te maken.
Niemand mocht hem in de ploeg opnemen. Ten eerste om de sport te
redden van een te dominant figuur, ten tweede om geen wedloop te
veroorzaken bij de ploegen wie hem het meeste geld zou bieden.
Rabobank trok hun voorstel in, de andere ploegen wilde hun handen
niet brandden en hun mondeling akkoord schenden en Jochem F Melis zou
voorgoed bij de amateurs blijven.'
'Jeetje, wat een verhaal zeg'
'Ja, je hebt wel eens van dat soort
vreemde zaken heh. Kijk maar bijvoorbeeld naar de Italiaanse
wielrenner Alfredo Binda die in 1930 een grote som geld betaald werd
om niet deel te nemen aan de Giro d'Italia, omdat hij al 4 edities
gewonnen had, een te nette en perfecte sportman was en de wedstrijd
zo saai werd dat niemand er meer naar keek. Soms gaan die dingen
gewoon zo, blijkbaar'
'Maar u zei ook dat die meneer Melis
een begenadigd dichter en schrijver was? Waarom ken ik hem daar dan
niet van'
'Dat is een mogelijk nog tragischer
geschiedenis. Al voor zijn korte wielercarrière hield hij zich bezig
met het schrijven van gedichten en korte verhalen, en niet
onverdienstelijk! Zijn stijl was vernieuwend, ongezien in de
Nederlandse literatuur. Zijn grootste gave echter was de scheiding
die hij aanbracht tussen zijn werken. Hij kon heel speels schrijven,
voor een breed publiek zeg maar, maar hij kon zich ook echt verdiepen
in de donkerste poëzie. Hij kon diepgaand en filosofisch schrijven.
Zijn grootste idee kwam echter ergens aan het einde van de jaren 90
toen hij, zoals hij het zelf omschreef, een soort goddelijk
inspiratie kreeg voor een kinderwerk over een tovenaarsjongen. Gerry
Bliksemschicht zou hij heten vanwege een bliksemschicht-vormig
litteken midden op zijn voorhoofd. Dit zou zijn doorbraak worden, hij
was er zo zeker van.
Na het eerste boek al af te hebben, en
zelfs 6 vervolgdelen als manuscript had uitgewerkt, reed hij, op de
fiets natuurlijk, naar een uitgever waar hij, terwijl hij zijn fiets
op slot zetten, bruut werd overvallen. Zes gemaskerde Britse mannen
en vrouwen sloegen hem hard neer, namen zijn manuscript mee en
trapten hem daarna in coma. Toen hij 3 weken later eindelijk
ontwaakte was het al te laat. De politie was op allemaal dode sporen
gekomen en het onderzoek was al stop gezet. Maar wat nog erger was
was dat zijn huis met al zijn manuscripten en al zijn kopieën van
zijn werk was afgebrand. Een pyromaan zeiden ze. En die dag
publiceerde een toen nog onbekende Britse schrijfster haar eerste
succesroman. U weet natuurlijk wat daarvan gekomen is.'
'Harry Po..”
'Gerry Fucking Bliksemschicht!
Godverdomme!'
'Ho, rustig maar'
'Oh..Sorry sorry, ik word er nog steeds
kwaad om als ik eraan terug denk. Hoe dan ook, daarna heeft hij nog
een poging gedaan in de muziekwereld, maar dat werd een fiasco.
Mensen begrepen het gewoon niet. Het was te complex, of te out of the
box of ja, ik weet het niet, misschien lag het aan zijn nasale
schuurpapieren stem. Het was geniaal, zonder meer. Ik heb nooit beter
gehoord, maar als je ziet dat de top 40 van tegenwoordig slechts
bevolkt wordt door mensen als The Black Eyed Peas en Pitbull, mag je
ook niets anders verwachten. Hoe zou een Mozart of Bach zich daarmee
verhouden? Zouden die hits scoren, nee! Dus ja..
'Ja..'
'Ja..daarom wilde ik u vragen of u
misschien wat geld kan lijden voor een arm, gebroken genie.'
'Ik, ik heb niet echt kleingeld bij me'
'Ach kom op, ik zag u net een patatje
kopen bij de Bram! 50 cent is echt al helemaal goed'
'nou..ik weet het niet'
'Kom op mevrouw, u kunt me toch niet zo
laten hangen, ik heb u net een prachtig verhaal verteld. Toch?'
'Hmm, nee, sorry, ik geef niet aan
zwervers en bedelaars. Het is een principe kwestie, dat zal u wel
snappen, hoop ik. Maar veel succes en een prettige dag nog'
'Dankuwell
mevrou...w......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten