Paarden

Tekst van het nummer 'Paarden'. Een nummer dat gaat verschijnen op het album dat ik dit jaar hoop op gaan nemen:

Ik liep,

over het strand.

Daar zag ik in een flits,

twee paarden in brand.

Ze renden in paniek,

de vlammen werden hen kritiek.

Hun benen stoomde als een trein

en de vlammen trokken op,

van hun staart tot in hun brein.

Ze renden,

naar het water toe,

maar de zee ebte weg,

en de paarden werden moe.

Het zand zo droog als een woestijn,
De vlammen eten verder van hun brein.

Het water liet ze in de steek.

En de paarden stonden stil,

tot er eentje naar mij keek.

Ik rende,

naar de duinen zo hard

en de paarden achter mij,

hun lichaam zowat zwart.

Hun ogen vol met bloed en as,

alsof een duivel ze voorzag met gas.

Ik liep zo hard maar viel naar benee,

Ik dacht 'dit is het eind',

maar daar was plotseling de zee.

Een duinpad,

loopt stijl omhoog,

Het helmgras is scherp,

maar het houdt mijn voeten droog.

Een dood zwart oog kijkt stil naar mij,

Ik voel geen angst maar voel me ook niet blij,

het is een gevoel wat ik niet ken,

alsof ik iemand ben,

die ik niet ben,